isa akong isla

ayaw ko pa rin magsalita. pero eto pa rin ako. isa akong isla. no man is an island daw. pero bakit ako. okay naman, so far. hindi ko naman tinatalikuran ang mga nagmamahal sa akin. mahal ko pa rin ang mga mahal ko sa buhay. masarap lang isipin ako ay nasa isang beach, mag-isa. sa oras ng tanghaling tapat. sa oras ng pag lubog ng araw. sa oras na bilog ang buwan. as sa mga gabing wala ni isang ilaw.

"it’s not that i embraced solitude; but that solitude embraced me. not that loneliness understood me; but that i understood loneliness. i was alone but never lonely. almost."

konti pa. kaya ko pa. ayos lang, masmalalim na ang pagunawa ko sa maraming bagay. masmatagal na ang aking pasensiya. pero kulang pa. kaya eto, naghihintay pa rin ako. kung ano yun, hindi ko pa rin alam talaga. basta meron yun. siguro.