nonsense

feel ko lang mag update ng blog. para may basahin ako balang araw. kaso, kakain muna ako, hinihintay na ako sa labas ng aking kaibigan. bye.

hanggang kailan daw

labis na naiinip... nayayamot sa bawat saglit. 

kapag naaalala ka wala naman akong magawa. 

umuwi ka na... baby. di na ako sanay ng wala ka... mahirap ang mag-isa. 

at sa gabi'y hinahanap-hanap kita... 

hanggang kailan ako maghihintay na makasama kang muli sa buhay kong puno ng paghihirap? 

at tanging ikaw lang ang pumapawi sa mga luha at naglalagay ng ngiti sa mga labi. 

di mapigilang mag-isip, na baka sa tagal mahulog ang loob mo sa iba. 

nakakabalisa... knock on wood... wag naman sana.

hanggang kailan?

-orange and lemons